நம்மைப்-போல மனிதனாக இறைவன்-வந்து
தன் அன்பு-தர உலகிருந்தான்
சாயி-என்று
(2)
(SM)
சேவை பூணு அன்பினோடு என்றுரைத்து
(2)
அதைத் தான்-புரிந்தான்
செயல்புரிந்தான் தினம் நடந்து
நம்மைப்-போல மனிதனாக இறைவன்-வந்து
தன் அன்பு-தர உலகிருந்தான் சாயி-என்று
(SM)
அவன் மனதில் ஒரு பொழுதும்
கரை இருக்காது
தான் தெய்வம்-என்று அவன்-முகத்தில்
செருக்கிருக்காது
தாயுமாகத் தந்தையாக வந்தவன்
பாரு (2)
அவன் நெஞ்சத்திலே நம்மைத்
தவிர எண்ணமிராது
நம்மைப்-போல மனிதனாக இறைவன்-வந்து
தன் அன்பு-தர உலகிருந்தான் சாயி-என்று
(SM)
அவன் இருக்கும் இடத்தினிலே
வாய்மை இருக்கும்
என்றும் வாய்மை உள்ள மனத்திலவன்
அருளே ஜொலிக்கும்
(1+SM+1)
அவனிருக்க அருளிருக்க மகிழ்ந்து
இருக்கும்
நல்ல மனதினுக்கு சொர்க்க
போகம் காலினில் கிடக்கும்
நம்மைப்-போல மனிதனாக இறைவன்-வந்து
தன் அன்பு-தர உலகிருந்தான் சாயி-என்று
(2)
No comments:
Post a Comment